بررسیِ جنبش حفظ محیط زیست در پرتو مبارزات 29 نوامبر و 6 دسامبر
این جلسه توسط حزب کار بلژیک (PTB/PVDA) برگزار شد؛ و سخنرانان اصلیِ آن از حزب چپ سوسیالیست (LSP/PSL)، حزب سبزها و یک فعال آنارشیست بودند. موضوع بحث، بررسی و در واقع جمع‌بندی از مبارزات پیرامون محیط زیست در بلژیک بود.
این جلسه توسط حزب کار بلژیک (PTB/PVDA) برگزار شد؛ و سخنرانان اصلیِ آن از حزب چپ سوسیالیست (LSP/PSL)، حزب سبزها و یک فعال آنارشیست بودند. موضوع بحث، بررسی و در واقع جمع‌بندی از مبارزات پیرامون محیط زیست در بلژیک بود.
مشخصا موضوع زنجیره‌ی انسانی؛ و اعتراضِ مهمِ 29 نوامبر به سیاست ممنوعیت تجمعات از سوی دولت؛ و بلوکی که احزاب و گروه‌های سیاسی در روز 6 دسامبر در
راهپیمایی محیط زیست در شهر اوستند ایجاد کرده بودند، محور مباحث و پرسش و پاسخ‌ها بود.
میزهای اطلاع رسانی این احزاب در ورودی و اطراف محل جلسه برقرار بود؛ و به روشنی می شد دید که چه خط و برنامه‌ای را برای حفظ محیط زیست تبلیغ و ترویج می کنند.
راهپیمایی محیط زیست در شهر اوستند ایجاد کرده بودند، محور مباحث و پرسش و پاسخ‌ها بود.
میزهای اطلاع رسانی این احزاب در ورودی و اطراف محل جلسه برقرار بود؛ و به روشنی می شد دید که چه خط و برنامه‌ای را برای حفظ محیط زیست تبلیغ و ترویج می کنند.
بر روی میز تمام این احزاب دو یا سه کتاب از «نائومی کلاین» فعال سیاسی کانادایی وجود داشت: نقدهای او به «جهانی سازی» و کتاب «دکترین شوک: ظهور سرمایه‌داری فاجعه» و مجموعه مقالات او درباره‌ی محیط زیست و راه‌کارهایی که ارائه می دهد همه و همه در آن‌جا ارائه و تبلیغ می‌شد.
سخنرانان یک به یک صحبت کرده و ضمن برشمردنِ مواضع احزابِ خود، متحدانه همدیگر را تقویت می‌کردند و بر یک نکته تأکید داشتند؛ این‌که باید مقاومت کنیم و یک جنبش از پایین را تقویت کرده و سازمان دهیم.
سخنرانان یک به یک صحبت کرده و ضمن برشمردنِ مواضع احزابِ خود، متحدانه همدیگر را تقویت می‌کردند و بر یک نکته تأکید داشتند؛ این‌که باید مقاومت کنیم و یک جنبش از پایین را تقویت کرده و سازمان دهیم.
طوری این مقاومت را سازمان دهیم که دولت‌ها هرکاری کردند، بتوانیم بخشی از جامعه را با فعالیت‌های خود همراه سازیم. سخنرانی که از تروتسکیست‌های بلژیک بود، برای تبلیغ جنبش از پایین و دموکراسی از پایین، مواضع حزبش را با تقابل با «استالینیسم» روشن کرد! سخنران آنارشیست نیز ضمن تأیید مواضع ضد «استالینیسم» نفر قبلی، به دموکراسی 99% و شوراهای مردمی به عنوان آلترناتیو ضد سرمایه‌داری تأکید کرد.
شیوه‌ی بحث جمعی در شوراها یا رأی‌‌گیری در مجامع محلی، به عنوانِ ضامن دموکراسی از پایین معرفی شد. نماینده‌ی حزب کار نیز به موضع حزبش مبنی بر این‌که «قرمز، سبز است» اشاره کرد و گفت که سبز برای حزب آن‌ها نه تنها نشانِ جنبش محیط زیستی است بلکه سمبلِ دموکراسی توده‌ای و از پایین است.
او در انتهای صحبت‌هایش به فرازهایی از مباحث نائومی کلاین هم اشاره کرد که چرا سرمایه‌داری در این حالت نمی‌تواند مدافع محیط زیست باشد و باید جنبش از پایین و دموکراسی توده‌ای از پایین، دولت‌ها را مجبور به عقب‌نشینی از سیاست‌های فعلی و جنگ طلبانه و مخرب خود کند.
مبارزه با سیستم سرمایه‌داری باید به اصلاح وضعیت موجود و نقش گرفتنِ توده‌ها در ساختنِ یک زندگی بهتر و سالم‌تر منجر شود.
جمعیت حاضر در سالن عمدتا با مباحث ارائه شده همدلی نشان داده و سخنرانان را تشویق کردند. قسمت پرسش و پاسخ که شروع شد، یکی از رفقای ما که در جلسه شرکت کرده بود نیز برای طرح بحث و ارائه سوال داوطلب شد. اکثر سوالات بر راه‌کارهای مشخصی برای شکل دادنِ کلکتیوهای محلی یا چگونگی عملکردِ این کلکتیوها متمرکز بود.
برخی از شرکت کنندگان خواهان برنامه‌های مدونی نه تنها برای مبارزه بلکه برای جامعه‌ی آینده و رویکرد به محیط زیست در آن جوامع بودند. نوبت به رفیق ما رسید که تی‌شرت «ایستادگی برای زمین» را بر تن داشت.
او در ابتدا چند دقیقه‌ای از جنبش کمونیستی و دستاوردهای عظیم آن به ویژه در شوروی و چین صحبت کرد و فراز و نشیب‌هایی که در آن تجارب در رابطه با حفظ محیط زیست وجود داشت. در حین صحبت او چند بار اعتراضاتی از سوی برخی از شرکت کنندگان صورت گرفت و صحبت او دو بار قطع شد که با تذکر مسئول جلسه ادامه پیدا کرد.
یکی از معترضین می گفت که این‌جا جای بحث از کمونیسم نیست! رفیق ما ادامه داد و سوال کرد که چرا در جلسه‌ی امشب، از تمام راه حل‌های درون سیستمی بحث شده ولی از راه حل‌های انقلابی بحث نشده است؟ چرا از این‌که نجات محیط زیست کاملا وابسته به نجات کلیت بشر است، بحث نمی‌شود؟
نجات نوع بشر نیز به نابودی کلیت سیستم سرمایه‌داری و بنا نهادنِ جامعه‌ی نوین سوسیالیستی وابسته است.
خوشبختانه در این لحظه، این سوالات توسط دو زنِ جوان مورد تشویق قرار گرفت. رفیق ما سعی کرد که توجه حضار را به کارکردِ سیستم سرمایه‌داری جلب کند و نظرات نائومی کلاین را به چالش بگیرد. از کارکردِ سرمایه داری امپریالیستی، جنگ‌های جهانی و اوضاع خاورمیانه و آفریقا، ضرورت ایجاد چنین وضعیتی برای این سیستم و ... بحث شد و در انتها باز هم از حضار سوال شد که چرا در روز 29 نوامبر و یا 6 دسامبر به چنین مسائلی پرداخته نشد؟ و این‌که چرا بدون پرداختن به کارکردِ سیستماتیک سرمایه‌داری نمی توان تغییری ایجاد کرد که به نجات بشر و طبیعت منجر شود، هرچند که همبستگی و مبارزات بسیاری سازمان داده شود.
در انتها و با تذکر مسئول جلسه نسبت به پایان زمان صحبت، به برخی از فعالیت‌های «ایستادگی برای زمین» در پاریس و بروکسل اشاره شد، کمی درباره‌ی غرفه‌های اطلاع رسانی آن‌ها در پاریس و پیام‌شان برای جنبش محیط زیست صحبت شد، و نهایتا از حضار دعوت شد که اطلاعیه‌های ایستادگی برای زمین را دریافت کنند.
جلسه با جمع‌بندی سخنرانان پایان یافت و خوشبختانه مواضع آن‌ها نسبت به صحبت‌های اولیه‌شان کمی محتاطانه‌تر شده بود. به غیر از نماینده‌ی حزب تروتسکیست‌ها، هیچ‌کدام به «استالینیسم» نپرداختند و همه‌ی سخنرانان به غیر از نماینده‌ی حزب سبزها مجبور شدند از دستاوردهای جوامع سوسیالیستی نکاتی را بیان کنند، اما کماکان محور اتحادشان تأکید بر جنبش‌های از پایین و دموکراسی حداکثری با تعاریف رایج بود.
هرچند از رفیق ما بابت معرفی «ایستادگی برای زمین» تشکر نمودند اما تأکید کردند که مبارزه با کلیت سیستم، نتیجه ندارد و باید دوران جدید را با مبارزات جدید و «آلترناتیوهای جدیدتر»ی ساخت. رفیق ما نیز بلند اعلام کرد که «یعنی انقلاب نباید کرد!» که خنده‌ی برخی از حضار و خشم برخی دیگر را برانگیخت.
در هرحال با پایان یافتنِ جلسه، بیش از 100 نسخه از اوراقِ «ایستادگی برای زمین» در میانِ جمعیت پخش شد. به غیر از دو سه نفر که برخورد ناخوشآیندی کردند، سایرین با روی گشاده برگه‌ها را گرفتند. دو زن جوانی که مشوق سوالات مطرح شده از جانب ما بودند، دو سه فعال آنارشیست، نماینده‌ی حزب کار و چند نفر دیگر با رفیق ما به بحث پرداختند. برخی منتقدانه و برخی دیگر از زاویه‌ی همراهی با نظرات ما وارد بحث شدند.
در هنگام خروج از سالن نیز یک جوان فلسطینی که عضو حزب کار (PTB) بود به سراغ رفیق ما رفته و ملیتش را جویا شد و با لبخند گفت که این دست مباحث در رابطه با جنبش انقلابی و مساله محیط زیست، چه ارتباطی با وضعیت فلسطین و خاورمیانه دارد؟! رفیق ما خود را یک انترناسیونالیست معرفی کرد؛ و گفت که بدونِ انقلاب در خاورمیانه و جهان امکان ندارد که فلسطین رها شود.
شیوه‌ی بحث جمعی در شوراها یا رأی‌‌گیری در مجامع محلی، به عنوانِ ضامن دموکراسی از پایین معرفی شد. نماینده‌ی حزب کار نیز به موضع حزبش مبنی بر این‌که «قرمز، سبز است» اشاره کرد و گفت که سبز برای حزب آن‌ها نه تنها نشانِ جنبش محیط زیستی است بلکه سمبلِ دموکراسی توده‌ای و از پایین است.
او در انتهای صحبت‌هایش به فرازهایی از مباحث نائومی کلاین هم اشاره کرد که چرا سرمایه‌داری در این حالت نمی‌تواند مدافع محیط زیست باشد و باید جنبش از پایین و دموکراسی توده‌ای از پایین، دولت‌ها را مجبور به عقب‌نشینی از سیاست‌های فعلی و جنگ طلبانه و مخرب خود کند.
مبارزه با سیستم سرمایه‌داری باید به اصلاح وضعیت موجود و نقش گرفتنِ توده‌ها در ساختنِ یک زندگی بهتر و سالم‌تر منجر شود.
جمعیت حاضر در سالن عمدتا با مباحث ارائه شده همدلی نشان داده و سخنرانان را تشویق کردند. قسمت پرسش و پاسخ که شروع شد، یکی از رفقای ما که در جلسه شرکت کرده بود نیز برای طرح بحث و ارائه سوال داوطلب شد. اکثر سوالات بر راه‌کارهای مشخصی برای شکل دادنِ کلکتیوهای محلی یا چگونگی عملکردِ این کلکتیوها متمرکز بود.
برخی از شرکت کنندگان خواهان برنامه‌های مدونی نه تنها برای مبارزه بلکه برای جامعه‌ی آینده و رویکرد به محیط زیست در آن جوامع بودند. نوبت به رفیق ما رسید که تی‌شرت «ایستادگی برای زمین» را بر تن داشت.
او در ابتدا چند دقیقه‌ای از جنبش کمونیستی و دستاوردهای عظیم آن به ویژه در شوروی و چین صحبت کرد و فراز و نشیب‌هایی که در آن تجارب در رابطه با حفظ محیط زیست وجود داشت. در حین صحبت او چند بار اعتراضاتی از سوی برخی از شرکت کنندگان صورت گرفت و صحبت او دو بار قطع شد که با تذکر مسئول جلسه ادامه پیدا کرد.
یکی از معترضین می گفت که این‌جا جای بحث از کمونیسم نیست! رفیق ما ادامه داد و سوال کرد که چرا در جلسه‌ی امشب، از تمام راه حل‌های درون سیستمی بحث شده ولی از راه حل‌های انقلابی بحث نشده است؟ چرا از این‌که نجات محیط زیست کاملا وابسته به نجات کلیت بشر است، بحث نمی‌شود؟
نجات نوع بشر نیز به نابودی کلیت سیستم سرمایه‌داری و بنا نهادنِ جامعه‌ی نوین سوسیالیستی وابسته است.
خوشبختانه در این لحظه، این سوالات توسط دو زنِ جوان مورد تشویق قرار گرفت. رفیق ما سعی کرد که توجه حضار را به کارکردِ سیستم سرمایه‌داری جلب کند و نظرات نائومی کلاین را به چالش بگیرد. از کارکردِ سرمایه داری امپریالیستی، جنگ‌های جهانی و اوضاع خاورمیانه و آفریقا، ضرورت ایجاد چنین وضعیتی برای این سیستم و ... بحث شد و در انتها باز هم از حضار سوال شد که چرا در روز 29 نوامبر و یا 6 دسامبر به چنین مسائلی پرداخته نشد؟ و این‌که چرا بدون پرداختن به کارکردِ سیستماتیک سرمایه‌داری نمی توان تغییری ایجاد کرد که به نجات بشر و طبیعت منجر شود، هرچند که همبستگی و مبارزات بسیاری سازمان داده شود.
در انتها و با تذکر مسئول جلسه نسبت به پایان زمان صحبت، به برخی از فعالیت‌های «ایستادگی برای زمین» در پاریس و بروکسل اشاره شد، کمی درباره‌ی غرفه‌های اطلاع رسانی آن‌ها در پاریس و پیام‌شان برای جنبش محیط زیست صحبت شد، و نهایتا از حضار دعوت شد که اطلاعیه‌های ایستادگی برای زمین را دریافت کنند.
جلسه با جمع‌بندی سخنرانان پایان یافت و خوشبختانه مواضع آن‌ها نسبت به صحبت‌های اولیه‌شان کمی محتاطانه‌تر شده بود. به غیر از نماینده‌ی حزب تروتسکیست‌ها، هیچ‌کدام به «استالینیسم» نپرداختند و همه‌ی سخنرانان به غیر از نماینده‌ی حزب سبزها مجبور شدند از دستاوردهای جوامع سوسیالیستی نکاتی را بیان کنند، اما کماکان محور اتحادشان تأکید بر جنبش‌های از پایین و دموکراسی حداکثری با تعاریف رایج بود.
هرچند از رفیق ما بابت معرفی «ایستادگی برای زمین» تشکر نمودند اما تأکید کردند که مبارزه با کلیت سیستم، نتیجه ندارد و باید دوران جدید را با مبارزات جدید و «آلترناتیوهای جدیدتر»ی ساخت. رفیق ما نیز بلند اعلام کرد که «یعنی انقلاب نباید کرد!» که خنده‌ی برخی از حضار و خشم برخی دیگر را برانگیخت.
در هرحال با پایان یافتنِ جلسه، بیش از 100 نسخه از اوراقِ «ایستادگی برای زمین» در میانِ جمعیت پخش شد. به غیر از دو سه نفر که برخورد ناخوشآیندی کردند، سایرین با روی گشاده برگه‌ها را گرفتند. دو زن جوانی که مشوق سوالات مطرح شده از جانب ما بودند، دو سه فعال آنارشیست، نماینده‌ی حزب کار و چند نفر دیگر با رفیق ما به بحث پرداختند. برخی منتقدانه و برخی دیگر از زاویه‌ی همراهی با نظرات ما وارد بحث شدند.
در هنگام خروج از سالن نیز یک جوان فلسطینی که عضو حزب کار (PTB) بود به سراغ رفیق ما رفته و ملیتش را جویا شد و با لبخند گفت که این دست مباحث در رابطه با جنبش انقلابی و مساله محیط زیست، چه ارتباطی با وضعیت فلسطین و خاورمیانه دارد؟! رفیق ما خود را یک انترناسیونالیست معرفی کرد؛ و گفت که بدونِ انقلاب در خاورمیانه و جهان امکان ندارد که فلسطین رها شود.
یکی از فعالین ایستادگی برای زمین
فعلن هیچ دیدگاهی برای " گزارش جلسه 9 دسامبر ۲۰۱۵، بروکسل، سالن گارسیا لورکا"
Post a Comment